Blog 1 - De eerste indrukken in Suriname
Door: Bram Rongen
Blijf op de hoogte en volg Bram
05 Februari 2019 | Suriname, Paramaribo
Afgelopen donderdagochtend was het dan eindelijk zo ver: we pakten de trein naar Schiphol om vervolgens het vliegtuig te nemen, de Atlantische Oceaan over te steken, en ten slotte te landen in het warme en groene Suriname. Maar voordat we een eerste stap in de tropen zouden zetten, moest er eerst afscheid worden genomen van vrienden en familie. Dat viel me zwaarder dan ik van tevoren gedacht zou hebben. Niet per se op Schiphol, omdat het totaal niet doordrong dat ik voor 4,5 maanden niet meer in ons koude kikkerlandje zou komen, maar vooral in de lucht. Toen drong het pas echt door dat ik de mensen in Nederland voor een lange tijd achter zou laten. Gelukkig waren Loek en Simone daar om me door de vlucht te loodsen. Ook de gedachte aan het lekkere weer, de nieuwe avonturen en de nieuwe mensen maakte me nieuwsgierig en deed me het koude Nederland stiekem al snel vergeten.
Wanneer de vliegtuigdeuren opengingen en we onze eerste stappen op Surinaamse bodem zouden zetten, kregen we direct een warme klap in ons gezicht. Waar we in Nederland vertrokken met sneeuw op de weg en winterjassen ter bescherming, verlosten we ons hier onmiddellijk van al onze warme kleding. Het vliegveld waar we geland waren, is ontzettend klein. Het contrast met Schiphol, waar tientallen vluchten per uur vertrekken, is enorm. Hier vertrekken misschien drie of vier vluchten per dag. Het had iets liefs. Een fijne eerste kennismaking met Suriname. Ons geduld werd wel meteen op de proef gesteld, want Surinamers doen alles op hun gemak. Een relatief korte rij duurt vrij lang. Maar groot gelijk hebben ze: met deze temperaturen zou ik het precies hetzelfde aanpakken.
De reis van het vliegveld naar ons appartement in Paramaribo was een helse reis. Direct werden we geconfronteerd met de Surinaamse rijstijl, wat dicht in de buurt komt van ogen dicht en rijden, hier en daar even claxonneren en gewoon volle bak het gaspedaal intrappen. Het zweet brak ons daarom ons ook een aantal keren uit in de auto. Onze chauffeur was een beetje chagrijnig van het wachten en ook redelijk kort van stof. Wanneer we schrokken van een vogel die vol tegen ons autoraam aanvloog, zei hij nors: 'Dat is geen vogel, dat is een vlinder'. De rest van de reis hebben we niets meer durven zeggen.
Ons appartement bevalt prima. Het een van de betere huizen uit de straat en iedere kamer heeft een airco. Onze huisbaas is een geniale man. Zijn reisbureau bestond deze week dertig jaar en dat was reden voor een feestje. Ook wij waren uitgenodigd bij alle activiteiten die hij georganiseerd had. Op zaterdag waren we uitgenodigd om mee te lopen met een trimloop voor het goede doel. Samen met 1800 Surinamers liepen we door de afgezette straten van Paramaribo. Het was ontzettend leuk om meteen ondergedompeld te worden in de Surinaamse cultuur, die trouwens erg uitbundig en vriendelijk is. We merkten wel direct dat we nog echt moesten wennen aan de temperaturen hier. Surinamers liepen namelijk veel sneller dan wij en we liepen dus ook met een groep 60-plussers helemaal achteraan in de stoet. Maar volgens ons is meedoen natuurlijk veel belangrijker dan winnen.
Ook op zondag waren we uitgenodigd voor de afsluiting van het feest dat het hele weekend duurde. Het was een besloten feestje en het was dus heel erg bijzonder dat we hier bij mochten zijn. Er was een lekker buffet geregeld, waar heel veel verschillende keuken bij elkaar kwamen. Heel erg lekker. Als toetje waanden we ons heel even terug in Nederland, want er stonden poffertjes op het menu. Na het buffet ging de muziek aan en kon het billenschudden beginnen. We probeerden ons een beetje afzijdig te houden, maar we werden al snel betrokken in het dansgevaar. Het was echt ontzettend leuk om te dansen met Surinamers. Het leek erop dat zij het ook erg leuk vonden om met ons te dansen. Het zweet liep dan wel over de rug, zo de bilnaad in, maar dat was het meer dan waard.
De dagen daarna hebben we vooral Paramaribo ontdekt, de hoofdstad van Suriname. Het is heel apart om te zien hoe mooie, grote huizen hier pal naast kleine, gammele huizen kunnen staan. Paramaribo voelt gemoedelijk aan: mensen zijn behulpzaam en de straten zijn mooi gekleurd. Prijzen zijn hier ook een stukje goedkoper dan in Nederland, wat ook erg aangenaam is voor de portemonnee. De komende dagen zijn we nog even vrij en hebben we alle tijd om de laatste dingen voor ons visum te regelen. Over ongeveer één week hebben we de eerste bijeenkomst op de lerarenopleiding hier. Ik ben heel erg benieuwd hoe het daar is en ik ben nog meer benieuwd naar mijn stageschool. Het is allemaal best spannend, maar ik ben ervan overtuigd dat ik een ontzettend leuke tijd tegemoet ga.
Voor nu brei ik een einde aan mijn blog. Wanneer ik straks mijn eerste stagedagen heb gehad, zal ik jullie meteen op de hoogte brengen van mijn ervaringen. Ik ben in ieder geval heel erg benieuwd en kijk er erg naar uit om te beginnen.
Tot een volgende blog!
Liefs,
Bram
Wanneer de vliegtuigdeuren opengingen en we onze eerste stappen op Surinaamse bodem zouden zetten, kregen we direct een warme klap in ons gezicht. Waar we in Nederland vertrokken met sneeuw op de weg en winterjassen ter bescherming, verlosten we ons hier onmiddellijk van al onze warme kleding. Het vliegveld waar we geland waren, is ontzettend klein. Het contrast met Schiphol, waar tientallen vluchten per uur vertrekken, is enorm. Hier vertrekken misschien drie of vier vluchten per dag. Het had iets liefs. Een fijne eerste kennismaking met Suriname. Ons geduld werd wel meteen op de proef gesteld, want Surinamers doen alles op hun gemak. Een relatief korte rij duurt vrij lang. Maar groot gelijk hebben ze: met deze temperaturen zou ik het precies hetzelfde aanpakken.
De reis van het vliegveld naar ons appartement in Paramaribo was een helse reis. Direct werden we geconfronteerd met de Surinaamse rijstijl, wat dicht in de buurt komt van ogen dicht en rijden, hier en daar even claxonneren en gewoon volle bak het gaspedaal intrappen. Het zweet brak ons daarom ons ook een aantal keren uit in de auto. Onze chauffeur was een beetje chagrijnig van het wachten en ook redelijk kort van stof. Wanneer we schrokken van een vogel die vol tegen ons autoraam aanvloog, zei hij nors: 'Dat is geen vogel, dat is een vlinder'. De rest van de reis hebben we niets meer durven zeggen.
Ons appartement bevalt prima. Het een van de betere huizen uit de straat en iedere kamer heeft een airco. Onze huisbaas is een geniale man. Zijn reisbureau bestond deze week dertig jaar en dat was reden voor een feestje. Ook wij waren uitgenodigd bij alle activiteiten die hij georganiseerd had. Op zaterdag waren we uitgenodigd om mee te lopen met een trimloop voor het goede doel. Samen met 1800 Surinamers liepen we door de afgezette straten van Paramaribo. Het was ontzettend leuk om meteen ondergedompeld te worden in de Surinaamse cultuur, die trouwens erg uitbundig en vriendelijk is. We merkten wel direct dat we nog echt moesten wennen aan de temperaturen hier. Surinamers liepen namelijk veel sneller dan wij en we liepen dus ook met een groep 60-plussers helemaal achteraan in de stoet. Maar volgens ons is meedoen natuurlijk veel belangrijker dan winnen.
Ook op zondag waren we uitgenodigd voor de afsluiting van het feest dat het hele weekend duurde. Het was een besloten feestje en het was dus heel erg bijzonder dat we hier bij mochten zijn. Er was een lekker buffet geregeld, waar heel veel verschillende keuken bij elkaar kwamen. Heel erg lekker. Als toetje waanden we ons heel even terug in Nederland, want er stonden poffertjes op het menu. Na het buffet ging de muziek aan en kon het billenschudden beginnen. We probeerden ons een beetje afzijdig te houden, maar we werden al snel betrokken in het dansgevaar. Het was echt ontzettend leuk om te dansen met Surinamers. Het leek erop dat zij het ook erg leuk vonden om met ons te dansen. Het zweet liep dan wel over de rug, zo de bilnaad in, maar dat was het meer dan waard.
De dagen daarna hebben we vooral Paramaribo ontdekt, de hoofdstad van Suriname. Het is heel apart om te zien hoe mooie, grote huizen hier pal naast kleine, gammele huizen kunnen staan. Paramaribo voelt gemoedelijk aan: mensen zijn behulpzaam en de straten zijn mooi gekleurd. Prijzen zijn hier ook een stukje goedkoper dan in Nederland, wat ook erg aangenaam is voor de portemonnee. De komende dagen zijn we nog even vrij en hebben we alle tijd om de laatste dingen voor ons visum te regelen. Over ongeveer één week hebben we de eerste bijeenkomst op de lerarenopleiding hier. Ik ben heel erg benieuwd hoe het daar is en ik ben nog meer benieuwd naar mijn stageschool. Het is allemaal best spannend, maar ik ben ervan overtuigd dat ik een ontzettend leuke tijd tegemoet ga.
Voor nu brei ik een einde aan mijn blog. Wanneer ik straks mijn eerste stagedagen heb gehad, zal ik jullie meteen op de hoogte brengen van mijn ervaringen. Ik ben in ieder geval heel erg benieuwd en kijk er erg naar uit om te beginnen.
Tot een volgende blog!
Liefs,
Bram
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
