Blog 2 - De eerste stagedagen
Door: Bram Rongen
Blijf op de hoogte en volg Bram
28 Februari 2019 | Suriname, Paramaribo
Na twee weken die in het teken stonden van relaxen en ontdekken, werd het vorige week toch echt tijd om de handen uit de mouwen te steken. Het 'gewone' leven ging van start: er moest stage gelopen worden. Een cultuurshock had ik in Suriname nog niet echt meegemaakt, maar tijdens de eerste dag op de stageschool kwam deze toch even om de hoek kijken. De manier van lesgeven verschilt namelijk enorm van Nederland. Voor mij even wennen dus.
Wanneer de klok zes maal slaat, is het voor mij tijd om wakker te worden. Naar mijn mening schandalig vroeg, maar zeker nodig. Scholen beginnen hier vroeg. De eerste les op mijn stageschool begint om zeven uur. Een voorzorgsmaatregel tegen uitdroging en zonnesteken, want 's middags is het véél te warm om een vin te verroeren. De warmte is daarnaast ook een reden om alles rustig aan te doen. Dat lijkt geen probleem voor de leerkrachten op mijn stageschool. Ook niet voor mij overigens.
De school waarop ik stage loop is een bijzondere school in Suriname. In tegenstelling tot het gros van de scholen hier, is deze school een particuliere school. Dat houdt in dat de leerlingen op deze school veel geld moeten betalen voor het onderwijs dat ze krijgen. Waar leerlingen voor een openbare school omgerekend zo'n negen euro per jaar betalen voor hun lessen, betalen de 'particuliere' leerlingen ruim honderd euro per maand voor hun onderwijs. Volgens de leraar biologie had ik hier niet te maken met rijke kinderen, maar met stinkend rijke kinderen. Zo lopen de kinderen van de openbare scholen in standaard blousejes, terwijl mijn stageleerlingen hun eigen Tommy Hilfiger bedrukt hebben met het schoollogo. Het verschil mag er wezen. Veel van mijn leerlingen zullen na de middelbare school ook hun biezen pakken en vertrekken naar Nederland om daar een studie te volgen. Het onderwijs op mijn stageschool lijkt daarom ook meer op het Nederlandse onderwijs dan op de openbare scholen. De boeken die gebruikt worden komen allemaal uit Nederland. De boeken op de openbare scholen komen ook uit Nederland, maar daar worden boeken uit het stenen tijdperk gebruikt: 1970 wel te verstaan. De boeken die wij gebruiken komen uit 2014. Splinternieuw dus.
De sfeer op de stageschool is buitengewoon fijn. De leraren zijn heel open en betrekken me echt bij hun werk. Ze lijken erg geïnteresseerd en ze zijn altijd in voor een praatje. Dat was echt een hele fijne binnenkomer. Ook mijn stagebegeleider is een fijne vrouw. Pittig en streng, maar zeker rechtvaardig. De leerlingen zijn ook erg leuk. In Nederland kunnen leerlingen nog al eens provocerend en uitdagend overkomen, maar hier is dat tot nu toe totaal niet het geval. De leerlingen zijn leergierig en welwillend.
De eerste stagedagen heb ik enkel geobserveerd: even wennen aan de nieuwe school, de nieuwe leerlingen en uiteraard de totaal andere manier van lesgeven. Dat laatste vind ik heel erg meevallen. Ik had van tevoren verwacht dat ik me enorm zou moeten aanpassen aan de manier van lesgeven hier, maar ik ben enorm positief verwacht. De lessen van mijn stagebegeleidster zitten kundig in elkaar en ze laat de leerlingen op een mooie manier leren. Hier en daar is het ietwat chaotisch, maar ik ben ervan overtuigd dat dat een beetje bij Suriname hoort. Ikzelf heb ook al een aantal keren voor de klas gestaan. Voor de leerlingen was dat even wennen, want mannen in het onderwijs zijn hier ontzettend schaars. Mijn eerste lessen gingen erg goed. Improviseren leer je hier wel, want de middelen in Suriname zijn zeker niet als de middelen in Nederland. Je hebt een boek, een krijtbord en een stel leerlingen. Daar mag je het mee doen. Dat vind ik zeker niet erg. Goed voor mijn creativiteit.
Volgende week heb ik mijn proefles, mijn eerste beoordeling. Vanuit het IOL, de lerarenopleiding in Paramaribo, krijg ik begeleiding. Deze begeleiding bestaat uit één proefles en twee examenlessen. Tijdens de proefles van volgende week wordt mijn niveau vastgesteld en krijg ik mijn eerste beoordeling. De examenlessen bepalen mijn uiteindelijke cijfer. Gezonde zenuwen voor de proefles komen langzamerhand wel omhoog, maar ik heb er alle vertrouwen in. Tot nu toe heb ik het heel erg naar mijn zin en ga ik met plezier naar stage. Dat is denk ik het allerbelangrijkste.
Tot een volgende blog.
Liefs,
Bram
Wanneer de klok zes maal slaat, is het voor mij tijd om wakker te worden. Naar mijn mening schandalig vroeg, maar zeker nodig. Scholen beginnen hier vroeg. De eerste les op mijn stageschool begint om zeven uur. Een voorzorgsmaatregel tegen uitdroging en zonnesteken, want 's middags is het véél te warm om een vin te verroeren. De warmte is daarnaast ook een reden om alles rustig aan te doen. Dat lijkt geen probleem voor de leerkrachten op mijn stageschool. Ook niet voor mij overigens.
De school waarop ik stage loop is een bijzondere school in Suriname. In tegenstelling tot het gros van de scholen hier, is deze school een particuliere school. Dat houdt in dat de leerlingen op deze school veel geld moeten betalen voor het onderwijs dat ze krijgen. Waar leerlingen voor een openbare school omgerekend zo'n negen euro per jaar betalen voor hun lessen, betalen de 'particuliere' leerlingen ruim honderd euro per maand voor hun onderwijs. Volgens de leraar biologie had ik hier niet te maken met rijke kinderen, maar met stinkend rijke kinderen. Zo lopen de kinderen van de openbare scholen in standaard blousejes, terwijl mijn stageleerlingen hun eigen Tommy Hilfiger bedrukt hebben met het schoollogo. Het verschil mag er wezen. Veel van mijn leerlingen zullen na de middelbare school ook hun biezen pakken en vertrekken naar Nederland om daar een studie te volgen. Het onderwijs op mijn stageschool lijkt daarom ook meer op het Nederlandse onderwijs dan op de openbare scholen. De boeken die gebruikt worden komen allemaal uit Nederland. De boeken op de openbare scholen komen ook uit Nederland, maar daar worden boeken uit het stenen tijdperk gebruikt: 1970 wel te verstaan. De boeken die wij gebruiken komen uit 2014. Splinternieuw dus.
De sfeer op de stageschool is buitengewoon fijn. De leraren zijn heel open en betrekken me echt bij hun werk. Ze lijken erg geïnteresseerd en ze zijn altijd in voor een praatje. Dat was echt een hele fijne binnenkomer. Ook mijn stagebegeleider is een fijne vrouw. Pittig en streng, maar zeker rechtvaardig. De leerlingen zijn ook erg leuk. In Nederland kunnen leerlingen nog al eens provocerend en uitdagend overkomen, maar hier is dat tot nu toe totaal niet het geval. De leerlingen zijn leergierig en welwillend.
De eerste stagedagen heb ik enkel geobserveerd: even wennen aan de nieuwe school, de nieuwe leerlingen en uiteraard de totaal andere manier van lesgeven. Dat laatste vind ik heel erg meevallen. Ik had van tevoren verwacht dat ik me enorm zou moeten aanpassen aan de manier van lesgeven hier, maar ik ben enorm positief verwacht. De lessen van mijn stagebegeleidster zitten kundig in elkaar en ze laat de leerlingen op een mooie manier leren. Hier en daar is het ietwat chaotisch, maar ik ben ervan overtuigd dat dat een beetje bij Suriname hoort. Ikzelf heb ook al een aantal keren voor de klas gestaan. Voor de leerlingen was dat even wennen, want mannen in het onderwijs zijn hier ontzettend schaars. Mijn eerste lessen gingen erg goed. Improviseren leer je hier wel, want de middelen in Suriname zijn zeker niet als de middelen in Nederland. Je hebt een boek, een krijtbord en een stel leerlingen. Daar mag je het mee doen. Dat vind ik zeker niet erg. Goed voor mijn creativiteit.
Volgende week heb ik mijn proefles, mijn eerste beoordeling. Vanuit het IOL, de lerarenopleiding in Paramaribo, krijg ik begeleiding. Deze begeleiding bestaat uit één proefles en twee examenlessen. Tijdens de proefles van volgende week wordt mijn niveau vastgesteld en krijg ik mijn eerste beoordeling. De examenlessen bepalen mijn uiteindelijke cijfer. Gezonde zenuwen voor de proefles komen langzamerhand wel omhoog, maar ik heb er alle vertrouwen in. Tot nu toe heb ik het heel erg naar mijn zin en ga ik met plezier naar stage. Dat is denk ik het allerbelangrijkste.
Tot een volgende blog.
Liefs,
Bram
-
01 Maart 2019 - 04:30
Kees-Jan:
Hoi,
Interessant dat je op een 'speciale' school werkt. Je denkt dat de lln na het examen naar Nederland gaan: praat je daar met hen over? Kan je sowieso persoonlijke gesprekken voeren met je lln?
Fijn weekend,
Kees-Jan -
01 Maart 2019 - 07:50
Truus:
Bram,
Leuk om een blog te zien over je stage-ervaringen. Is je begeleidster mw. Sno of werkt ze niet meer op het AHA? Mijn ervaring met het AHA is ook dat stagiaires heel goed ontvangen worden en dat de sfeer in het docententeam prettig is. Als je de kans krijgt om op een 'gewone' vo-school te gaan kijken, zou ik dat zeker doen. Zorg dat je een zo breed mogelijk beeld krijgt van het onderwijs in Suriname.
Groet,
Truus -
01 Maart 2019 - 15:34
Jippa:
Hey maatje!
Tof om te lezen, we spreken elkaar.
Have fun!
Groetjes vanuit het Vasteloavendsland.
Jip -
01 Maart 2019 - 23:02
Didi:
Wat fijn om te lezen dat je het goed naar je zin hebt Bram.
Jij vindt ook overal je weg hè! Veel succes met je proefles!
Groetjs! -
12 Maart 2019 - 08:09
Joris:
Mooie contrasten schets je! Veel succes en plezier, goed genieten daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
